Temat tygodnia: Kim będę gdy dorosnę?
Piosenka na ten tydzień:
Dzień 1: 100 lat Jana Pawła II
„Karol -chłopiec, który został papieżem”
Opowieść ta zaczyna się dawno, dawno temu, kiedy na świecie nie było ani was, ani waszych rodziców ani nawet babci ani dziadka. Ale słuchajcie uważnie, bo to nie jest bajka, tylko prawdziwa historia. W małym polskim mieście Wadowice, urodził się pewien wyjątkowy chłopiec. Miał na imię Karol, a nazywał się Wojtyła. Jego mama miała na imię Emilia a tata Karol. Karol był bardzo grzecznym oraz bardzo dobrym chłopcem i miał coś wyjątkowego: miał piękne serce w którym mieszkał Jego najlepszy Przyjaciel Pan Bóg. Karol bardzo często się modlił, czyli rozmawiał ze Swoim Najlepszym Przyjacielem Panem Bogiem, a wtedy jego serce stawało się jeszcze piękniejsze. Kiedy Karol Wojtyła był już duży to wszyscy myśleli, że zostanie sławnym aktorem albo że będzie pisał wiersze. Ale pewnego, kiedy Karol się modlił usłyszał w swoim sercu cichy głos: -„Karolu, Karolu, pójdź za Mną.” -Czy to woła mnie Pan Bóg?- zastanawiał się Karol i zaczął się jeszcze bardziej modlić a jego serce stawało się jeszcze piękniejsze. Modląc się Karol odkrył, że to zaprasza go Sam Pan Bóg i postanowił, że zostanie księdzem. I rzeczywiście, Karol Wojtyła został księdzem a po wielu, wielu latach został wybrany na papieża czyli zastępcę pana Jezusa na Ziemi. Jako papież przyjął imię Jan Paweł II i podróżował po całym świecie, żeby mówić wszystkim ludziom, że Pan Bóg ich bardzo kocha. A po swojej śmierci został ogłoszony świętym. To znaczy, że jest teraz bardzo blisko swojego Najlepszego Przyjaciela Pana Boga w niebie, który przytula Go do Swego Serca.
Film dla dzieci o Janie Pawle II
Prezentacja i Janie Pawle IIhttps://view.genial.ly/5eb3efb9d4d59a0d61ff878a/presentation-jan-pawel-ii-przedszkole
Jan Paweł II – Kolorowanka do wyboru
Dzień 2: Strażak
Odgadywanie zagadek:
,,Nie smok żaden, nie ma pyska,
dymem zionie, iskry ciska, w lesie
pożre krzaki, drzewa,
popiół potem wiatr rozwiewa” (pożar)
,,Kto pracuje w hełmie,
pnie się po drabinie,
kiedy syczy ogień i gdy woda płynie?” (strażak)
Burza mózgów, wypowiedzi dzieci na temat pracy strażaka.
Pożar – praca z wierszem W. Broniewskiego.
Gwałtu, rety! Dom się pali!
Już strażacy przyjechali.
Prędko wleźli po drabinie
i stanęli przy kominie.
Polewają sikawkami
ogień, który jest pod nami.
Dym i ogień bucha z dachu,
ale strażak nie zna strachu,
choć gorąco mu okropnie,
wszedł na górę, już jest w oknie
i ratuje dzieci z ognia,
Tak strażacy robią co dnia.
Po wysłuchaniu utworu rodzic zadaje pytania dotyczące treści: O kim opowiada ten wiersz?; Co robili strażacy?; Co się paliło?; Kogo uratował strażak?; Czy strażacy są odważni?; Czy każdy może zostać strażakiem?; Jak wygląda wóz strażacki?
,,Pali się!” – zabawa ruchowa. Rodzic wręcza dzieciom skakanki – węże strażackie. Dzieci są strażakami. Na hasło: Pożar! wszyscy biegają po sali, naśladują dźwięk syreny strażackiej i gaszą pożar wężami strażackimi. Na hasło: Pożar ugaszony!, strażacy wracają do bazy – czyli do miejsca wcześniej wyznaczonego przez rodzica.
Oglądanie przez dzieci ilustracji przedstawiających pracę strażaka. Dzieci opowiadają co widzą na obrazkach: strażacy gaszą pożar domu; strażacy ratują ludzi z wypadku; strażacy zdejmują kota z drzewa; strażacy ratują powodzian; strażacy usuwają z jezdni powalone drzewa.
Zabawa ruchowa,, Powódź”. Na dywanie rozłożone są duże koła w których stoją dzieci.
Na hasło ,,Dzieci na spacer” – wychodzą z kół i spacerują. Na hasło,, Powódź” – dzieci szybko zajmują miejsca w kołach.
„Czego strażacy potrzebują w swojej pracy?”
Układanie wokół postaci strażaka ilustracji przedstawiających ubrania i sprzęty, którymi się on posługuje (wóz strażacki, drabina, wąż, hełm, toporek, bosak, gaśnica, piła spalinowa, strój ochronny, aparat oddechowy).
Omówienie wyglądu i sposobu wykorzystania tych sprzętów.
Na jaki numer dzwonimy, aby wezwać straż pożarną? Jedno dziecko wskazuje kartkę z numerem 998.
Co trzeba powiedzieć dzwoniąc do straży pożarnej, aby zgłosić zdarzenie?
– Jakie zdarzenie zgłaszamy,
– Dokładny adres zdarzenia,
– Swoje nazwisko i imię,
– Swój numer telefonu.
Dzień 3: Lekarz
U pana doktora – słuchanie wiersza M. Terlikowskiej.
Przed drzwiami pana doktora
czeka kolejka dość spora.
Pawełka boli brzuszek
Marek skaleczył paluszek.
Dorotka także jest chora,
bo bardzo kaszle od wczoraj.
Małgosię wciąż boli głowa
Lalka także nie jest zdrowa.
Wchodzi Pawełek. No śmiało!
Badanie nie będzie bolało.
Trzeba otworzyć buzię raz – dwa,
Pokazać język, powiedzieć a – a – a.
Oddychać, stanąć na wadze,
potrzymać termometr – i już.
Więc płakać nikomu nie radzę –
Chyba, że jesteś tchórz.
Pan doktor zna różne sposoby,
żeby przepędzić choroby,
– przepiszę ci proszki, Pawełku,
różowe w niebieskim pudełku.
Pan doktor smaruje palec
śmiesznym lekarstwem fioletowym
– Bolało Marku? – Prawie wcale.
I palec Marka będzie zdrowy.
A co dla kaszlącej Dorotki?
Syrop. Naprawdę słodki.
Małgosia pójdzie na naświetlanie.
A lalka? Czy nic nie dostanie?
Prawda, lalka jest trochę blada…
Ale Małgosia sama ją zbada.
Przecież Małgosia pamięta,
Jak doktor bada pacjenta.
Po wysłuchaniu utworu rodzic zadaje pytania dotyczące treści: Na co chorowały dzieci w wierszu?; Kogo dzieci poprosiły o pomoc?; Jak nazywa się lekarz, który bada dzieci?; Czy dzieci samo mogą iść do lekarza?; Dlaczego?; Kto to jest pacjent?; Jak nazywa się osoba, która pomaga lekarzowi?; Czy dzieci same mogą zażywać lekarstwa?
„Jedzie karetka” – zabawa ruchowa. Przed rozpoczęciem zabawy dzieci słuchają zagadki dźwiękowej – sygnału karetki pogotowia. Następnie wyjaśniają, kiedy karetka pogotowia włącza sygnał (gdy jedzie do chorego lub nagłego wypadku), co powinni zrobić kierowcy, gdy usłyszą ten sygnał (kierowcy powinni zjechać z drogi, zatrzymać się i ułatwić przejazd karetce). Następnie rodzic rozdaje dzieciom krążki – to kierownice i wyjaśnia przebieg zabawy. Dzieci swobodnie poruszają się po sali i naśladują jazdę samochodem. Na dźwięk sygnału karetki pogotowia wszystkie samochody zjeżdżają na bok i zatrzymują się, aby karetka mogła swobodnie przejechać.
„Czego potrzebuje lekarz?” – zabawa dydaktyczna – porządkowanie przedmiotów i wybieranie tych, które kojarzą się z chorobą i lekarzem. Na dywanie znajdują się różnego rodzaju przedmioty i narzędzia. Wśród nich są takie, które kojarzą się z chorobą lub lekarzem (chusteczka do nosa, narzędzia z zestawu „Mały lekarz”, bandaż, termometr, plaster opatrunkowy oraz inne które mamy pod ręką). Dzieci segregują rzeczy wkładając je do dwóch koszyków – lekarskiego i nielekarskiego.
Apteczka – praca plastyczna
Dzień 4: W sklepie
„Gdzie się co kupuje?”- słuchanie utworu Cz. Janczarskiego.
Mama poprosiła Anię, aby poszła do sklepu po chleb i syrop od kaszlu. Pieniądze położyła na stole, gdy Ania pobiegła do łazienki, żeby się umyć i uczesać Uszatek przechylił głowę na bok i pomyślał: „Wyręczę Anię”.
Wziął pieniądze ze stołu, wziął siatkę na zakupy i pobiegł do sklepu spożywczego. Stanął przed ladą.
-Poproszę o syrop od kaszlu- powiedział.
-Misiuniu- odpowiedziała pani zza lady- idź do apteki. O tam jest apteka, po przeciwnej stronie ulicy.
Pobiegł Uszatek do apteki. Stanął przy ladzie.
-Poproszę o chlebek- szepnął niepewnie
-Chlebek?- zdziwiła się pani sprzedająca leki. –Tu jest apteka, Misiuniu. Idź do sklepu spożywczego. O, tam jest ten sklep, po przeciwnej stronie ulicy.
Wyszedł Uszatek z apteki. Było mu bardzo przykro, że nie umiał wyręczyć Ani. Na ulicy spotkał Anię. Dziewczynka wybiegła zaraz za Uszatkiem.
-Oj, Misiu, Misu!- pokiwała głową
A potem wytłumaczyła niedźwiadkowi, gdzie się co kupuje.
Po przeczytaniu opowiadania nauczycielka zadaje dzieciom pytania:
-O co poprosiła mama Anię?
-Kto chciał wyręczyć dziewczynkę w robieniu zakupów?
-Dlaczego misiowi nie udało się pomóc Ani?
-Gdzie miś powinien szukać syropu od kaszlu, a gdzie pieczywa?
-Czy komuś z Was zdarzyła się kiedyś podobna pomyłka?
Poznanie różnych rodzai sklepów, podział nazw sklepów na sylaby. Sklep osiedlowy, supermarket, piekarnia/ cukiernia, sklep mięsny, warzywniak- sklep owocowo-warzywny, sklep obuwniczy, sklep odzieżowy, apteka, sklep z zabawkami. 
”Omiń kałuże”- zabawa ruchowa z elementem skoku
Rodzic układa na dywanie szarfy (obręcze, kartki) w różnych miejscach, zadaniem dzieci jest dowolne przeskakiwanie przez szarfy w zależności od poleceń rodzica (obunóż, jednonóż)
Gdy na zakupy idziemy, rodziców się pilnujemy”.
Rodzic przypomina dzieciom, jak należy zachować się w sklepie, jakich słów używamy: dzień dobry, proszę, dziękuję, do widzenia. Przypomina też, że w sklepie trzeba pilnować się rodziców.
„Co kupiłem?”- zabawy dydaktyczne
A) Zagadki rozwijające zmysł dotyku
W nieprzezroczystych workach z folii rodzic ukrywa różne przedmioty, zaprasza dzieci, które chciałyby odgadnąć, co kryją worki. Rodzic mówi dzieciom, iż mogą potrząsać workami , dotykać ich. Prosi by dzieci wymieniły branże sklepu, w którym można kupić dany produkt i odłożyły go przy odpowiedniej ilustracji.
B) Zagadki rozwijające zmysł smaku
Następny etap zabawy polega na odgadywaniu nazw rzeczy z zawiązanymi oczami. Rodzic wybiera chętne osoby, które odgadują nazwy rzeczy, których nie widzą, posługując się zmysłem smaku. Kiedy im się to uda, muszą podać nazwę sklepu, w którym można nabyć daną rzecz. Rzeczy które przygotowuje rodzic nie powinny się powtarzać. Mogą to być owoce, warzywa, oraz różne inne rzeczy.
C) Zagadki rozwijające słuch i koncentrację
Kolejnym etapem zabawy są zagadki słuchowe. Rodzic czyta dzieciom zagadki, a zadaniem dzieci jest odgadnięcie zagadki wskazanie przedmiotu z zagadki, nazwanie branży sklepu, w którym może się pojawić ten przedmiot i odłożenie go przy odpowiedniej ilustracji
ZAGADKI:
*Mogą być w muzyka dłoniach albo należeć do słonia. -trąbka
*Z czego można zbudować Domy, mosty i wieże? Nie zepsujesz zabawki Choć na części rozbierzesz -klocki
*Mają nazwy jednakowe Lecz wyglądają inaczej Jedna tnie zębami drewno Druga po boisku skacze –piłka
„Wesołe zakupy”- zabawa orientacyjno- porządkowa
Rodzic tłumaczy dzieciom zabawę. Dzieci spacerują po całej sali w rytm marszowej muzyki. Gdy muzyka cichnie, zatrzymują się i naśladują ruchem zdejmowanie różnych produktów z półek sklepowych zgodnie z poleceniem nauczycielki: Zdejmujemy produkty:
-duże i ciężkie z niskiej półki
-małe i ciężkie z niskiej półki
-duże i lekkie z wysokiej półki
-małe i lekkie z wysokiej półki
Po zakończeniu zabawy rodzic pyta dzieci, jakie produkty mogą odpowiadać podawanym przez nią określeń
Praca plastyczna- koszyk z zakupami. Dziecko otrzymuje stare gazety, czasopisma, ulotki. Wycina z nich produkty, które kupiło by w sklepie. Wycięte produkty umieszcza w sylwecie kosza zakupowego.
Dzień 5: U fryzjera
Wprowadzenie dzieci do tematu. Rodzic czyta zagadkę; Kto to jest?
W gabinecie tego pana
przesiadują już od rana,
eleganckie panie, które
pragną nową mieć fryzurę.
(Fryzjer)
Po wysłuchaniu zagadki rodzic zadaje pytania dotyczące pracy fryzjera: Co robi fryzjer?; Jakie wykorzystuje narzędzia w swojej pracy?; Kto z was chodzi do fryzjera? (Przybory fryzjerskie mogą być prawdziwe bądź pokazane na obrazkach)
„Fryzjerski tydzień” J. Kulmowa. Słuchanie wiersza
Od poniedziałku, aż do soboty
fryzjer ma bardzo dużo roboty,
w poniedziałki – robi przedziałki
we wtorki strzyże kędziorki.
w środy goli brody,
w czwartki, piątki i soboty – kręci paniom papiloty.
A gdy mija tydzień cały.
fryzjer w niedzielę za miasto idzie.
Siada pod drzewem, w zielonym cieniu
i tę piosenkę, gra na grzebieniu:
w poniedziałki – robię przedziałki,
we wtorki – strzygę kędziorki,
w środy – golę brody,
w czwartki, piątki i soboty – kręcę paniom papiloty.
Rozmowa dziećmi na temat wiersza; wdrażanie dzieci do uważnego słuchanie –
wskazywanie przez dzieci jakie czynności wykonuje fryzjer w poszczególne dni
tygodnia. Dodatkowo dzieci poznają i utrwalają nazwy dni tygodnia.
U fryzjera” – ćwiczenia ortofoniczne
Fryzjer: myje włosy – szszsz, szszsz, szszsz;
obcina włosy nożyczkami – ciach, ciach, ciach;
strzyże włosy maszynką – wrr, wrr, wrr;
suszy włosy suszarką – szu, szu, szu.